'Kartı basarken içimiz cız ediyor!' Elazığ'da ulaşım 5 yılda nereden nereye geldi!
Rakamlar yüzde 1214'ü, sokaktaki vatandaş ise 'cebimizdeki yangını' işaret ediyor. Beş yıl önce 1,75 TL olan otobüs biletinin bugün 23 TL'ye dayanması Elazığlıyı duraklarda kara kara düşündürürken ulaşımdan suya, nikah ücretlerinden mezarlık hizmetlerine kadar her kaleme yansıyan bu kümülatif yükün sosyal maliyetini araştırdık.
Elazığ’da her sabah o mavi otobüslere binen binlerce vatandaş için "bip" sesi artık sadece bir onay değil, bir geçim sancısı haline geldi. Elazığ Belediye Başkanı Şahin Şerifoğulları’nın 2019’da koltuğa oturduğu günden bugüne köprünün altından çok sular aktı; ama en çok da ulaşım ücretleri aktı, gitti. elazighaber.com olarak sokağa indik, o duraklarda bekleyenlerin halini hatırını sorduk; manzara rakamlardan çok daha ağır.
5 yılda 13 kat artış: nereden nereye?
Hafızalarımızı tazeleyelim; çok değil beş yıl önce cebimizden çıkan 1 lira 75 kuruşla şehrin bir ucundan diğerine gidebiliyorduk. Bugün ise o rakamın yerinde yeller esiyor; tam bilet 23 liraya dayanmış durumda. Elazığ Sonsöz Gazetesi’nin titizlikle çıkardığı o yüzde 1214’lük kümülatif artış verisi, aslında her Elazığlının her gün bizzat yaşadığı o meşhur "geçim derdinin" matematiksel ispatı.
Gazi Caddesi’nde bir emekli: "içim cız ediyor"
Gazi Caddesi duraklarında elinde poşetleriyle bekleyen Mehmet Amca’ya soruyoruz. Kartını gösterirken yüzündeki çizgiler derinleşiyor: "Evlat," diyor, "Eskiden bir çay içmeye, iki dost görmeye çarşıya inerdim. Şimdi kartı o makineye okuturken içim cız ediyor. Emekli maaşı yerinde sayıyor ama bilet durmuyor. Ayda 40 ekmek paramız sadece yola gidiyor. Bu revan mı?"
Öğrenci Selin: "ders değil, hesap çalışıyoruz"
Sadece emekli değil, geleceğimiz dediğimiz gençler de dert küpü. Üniversite öğrencisi Selin’in şu sözleri aslında kentin genel havasını özetliyor: "Okula gitmek bile artık bir lüks. Eskiden kantinde bir tost yerken düşünmezdik, şimdi 'yol parası kalsın' diye sosyal hayatımızdan kesiyoruz. Elazığ’da öğrenci olmak demek, ders çalışmaktan çok bütçe hesabı yapmak demekmiş."
Sadece otobüs mü? Su da, nikah da zam kıskacında
Mesele sadece o mavi otobüsler de değil. Haberi detaylandırdığımızda karşımıza çıkan tablo daha geniş: Su faturaları kabarmış, evlenecek gençler için nikah masrafları katlanmış, hatta mezarlık hizmetlerine kadar her kaleme zam gelmiş durumda. İşe gitmek için iki araç değiştiren asgari ücretli kardeşimiz, "Daha iş yerine varmadan maaşın bir kısmını yolda rehin bırakıyoruz. Belediye dediğin halkın yükünü alır, yükün üstüne yük bindirmez" diyerek serzenişte bulunuyor.
Sosyal belediyecilik mi, işletme mantığı mı?
Şimdi Elazığlıların kafasındaki asıl soru şu: Belediye bir ticari işletme mi, yoksa vatandaşa hizmet için var olan bir kamu kurumu mu? Ulaşımdan suya kadar gelen bu "kümülatif yük", halkın yerel yönetimden beklentilerini de derinden sarsmış vaziyette. Görünen o ki; Elazığ’ın bu "pahalı" serüveni, duraklarda bekleyen her vatandaşın birinci gündem maddesi olmaya devam edecek.
Bakmadan Geçme
